Gustav Klimt bio je jedan od umetnika koji je stvarao za ovu izložbu koja mu je bila izuzeno važna za umetničku karijeru. Četrnaesta umetnička izložba održana je u Paviljonu secesije u Beču 1902. godine, a Gustav Klimt je naslikao Betovenov friz. Izložba je obuhvatala je slikarstvo, skulpturu, arhitekturu, muziku, a zajednički činilac je ovoga puta bio veliki kompozitor, Ludvig van Betoven ( 1770-1827). Centralno mesto na izložbi zauzimala je skulptura Betovena koju je uradio Maks Klinger. Klimt je svoje delo prilagodio Klingerovoj skulpturi i nije umanjio značaj skulpture i pored dužine od 34 metra.
Inspiraciju je Klimt našao u Betovenovoj Simfoniji broj 9, koja slavi žudnju čovečanstva za srećom. Slika predstavlja ljudsku borbu da prevaziđe neprijateljske sile poput bolesti, ludila, nečovečnosti i neumerenosti, da bi konačnu sreću pronašli u umetnosti. Hor anđela koji pevaju i parova u zagrljaju čine poslednje scene ove freske, odnoseći se i na Odu radosti Fridriha Šilera : Poljubac celome svetu!
Trebalo je da Klimtov friz bude efemerno delo, pošto je rađen namenski, za 14. secesionističku izložbu, i da bude uklonjen po završetku izložbe. Ipak, zahvaljujući srećnom spletu okolnosti i najavljenoj retrospektivi Klimtovog dela za 1903. godinu, friz je sačuvan. Posle izložbe 1903. freska je podeljena na sedam delova i skinuta sa zida, da bi narednih dvanaest godina provela u skladištu. Godine 1915. kupio ju je industrijalac Avgust Lederer, čovek koji je bio najveći Klimtov pobornik i koji je imao najbogatiju zbirku Klimtovih radova u to vreme. Pred početak Drugog svetskog rata, porodici Lederer, budući da je bila jevrejskog porekla, država oduzima imovinu, da bi, tek posle rata kolekcija bila vraćena. Klimtovi radovi procenjeni su kao umetnička dela od kulturnog značaja i Libermanovi su ih prodali Republici Austriji. Tek decenijama kasnije, tačnije 1986. godine, Betovenov friz postavljen je nazad u Palatu secesije, gde publika može da ga vidi nezavisno od toga koja izložba se odigrava u prostoru.
Friz je oslikan na tri zida i počinje plutajućim Genijima- koje bismo mogli nazvati i čovekovim duhom zaštitnikom, u putovanju po Zemlju u potrazi za za srećom. Geniji su simbolički predstavljeni lebdećim ženskim figurama.
Čovečanstvo koje pati predstavljeno je, takođe simbolički, nagim, lelujavim i mršavim figurama čoveka i žene koji kleče i devojčice koja stoji iza njih. Oni prižaju sklopljene ruke prema vitezu u sjajnom, zlatnom, oklopu sa isukanim mačem, koji im je leđima okrenut, ali nad kojim lebde figure Milosrđa i Ambicije, koje ga pokreću da se zauzme za čovečanstvo i bori. Moguće je i da je figura viteza zapravo predstava Betovena, koji pomoću muzike spasava.
Najupečatljiviji, mračni segment slike je predstava sila koje muče čovečanstvo . U centru je ogromna predstava Tifona, mitološke nemani sa očima od sedefa i raširenim krilima jarke plave boje, ukrašenog ornamentima u obliku zmija. Pored njega predstavljene su i njegove tri kćeri, Gorgone, sa dugim crnim kosama kojima ukrase prave zlatne zmije. Iznad njih, sa izobličenim licima nalik na maske, nalaze se tri nevolje, Bolest, Ludilo i Smrt. Sa desne strane Tifona su i Lascivnost, Raspuštenost i Neumerenost. Poslednja nosi upadljivu plavu suknju sa aplikacijama od sedefa, bronzanim pločicama i teški zlatni nakit na rukama i glavi.
Priča se nastavlja predstavom izmučene Tuge čije je mršavo telo prekriveno crnim prozirnim velom. Ljudske žudnje i nadanja preleću preko njih, a Sreća, na trećem segmentu, spas pronalazi u umetnosti, tačnije Poeziji, predstavljenoj u ženskoj figuri sa lirom. Deo zida Klimt je ostavio neoslikan kako bi se istakla Klingerova skulptura Betoven
Idealni predeo, Raj po Klimtovoj zamisli, predstavljen je tako da u njemu postoji apsolutna sreća, apsolutna ljubav i apsolutno uživanje, a završnu scenu, ilistrovanu Odu radosti, predstavlja hor pevajućih anđela koji okružuju par u zagrljaju.
Klimt prikazuje ljudsku sudbinu, patnje koje ruše telo, ali i one unutrašnje slabosti i iskušenja koja u svakome postoje. Klimtov rad je, i pored vrlo entuzijastične pohvale od strane kolega, od strane publike shvaćen kao provokacija, sramotnim, čak i pornografskim predstavama. I pored toga izložbu je videlo oko 60 000 ljudi, radovi su sačuvani i pouzdano se može reći da je Betovenov friz jedno od najlepših primera secesionističkog slikarstva.
Austrija može da zadrži remek-delo Gustava Klimta "Betovenov friz", odlučio je danas panel austrijskih stručnjaka, odbacujući zahtev za njegovu restituciju koji su podneli
potomci prvobitnog vlasnika, jevrejskog kolekcionara Eriha Lederera.
"Svetodavni odbor za restituciju umetnina jednoglasno preporučuje da se 'Betovenov friz' slikara Gustava Klimta ne vrati naslednicima Eriha Lederera", rekao je novinarima u Beču predsednik odbora Klemens Jabloner, prenosi AFP.
Mural dug 34 metra i visok dva metra, naslikan u slavu kompozitora Ludviga van Betovena, deo je stalne postavke Palate-muzeja secesije u Beču od 1986. godine.
Porodica Lederer ga je kupila 1915. da bi ga nacisti zaplenili 1938. godine.
Nakon Drugog svetskog rata Ledereru je vraćen friz, ali su austrijske vlasti uslovile restituciju zabranom iznošenja dela iz zemlje što je, prema navodima njegovih naslednika, primoralo kolekcionara koji je tada živeo u Švajcarskoj da proda mural pod nepovoljnim uslovima.
Austrija je 1972. otkupila friz za 15 miliona šilinga (oko 1,1 milion evra) i obavila njegovu restauraciju koja je trajala punih deset godina.
U saopštenju Palata secesije je istakla da restitucija Klimtovog murala ne bi imala nikakvo "sudsko, ni moralno" opravdanje, s ozbirom na to da je kupoprodaja obavljena bez ikakve "prinude" i po "pravednoj ceni".
b92.net
Gost
Gost
Naslov: Re: Gustav Klimt Pon 30 Mar - 21:26
Gustav Klimt – legendarni slikar i ženskaroš Klimtov odnos prema ženama posebno je poglavlje istorije umjetnosti, i to ne samo zato što je ljepši pol uvijek iznova prikazivao bojama i oblicima Uspješni slikar – i ženskaroš – Gustav Klimt rođen je prije tačno vijek i po. Njegove slike, poznate u cijelom svijetu, postižu vrlo visoku cijenu, međutim, zlatnu boju čestu u prisutni na njegovim radovima neki smatraju kičem. Njegova najpoznatija slika „Poljubac“ hiljadama puta je umnožavana, i to ne samo na reprodukcijama, nego i na šoljicama za kafu, kravatama, torbama za kupovinu i brojnim drugim predmetima za svakodnevnu upotrebu, piše "Deutsche Welle". Svi obožavaju Gustava Klimta, ljubimca publike. Postao je predvodnik jugendstila, premda je prije bio neko ko je želio da se obračuna sa umjetnošću svog vremena, kaže Alfred Vajninger, istoričar umjetnosti i kustos muzeja Belvedere u Beču. Brz uspon Klimt je rođen 14. jula 1862. u skromnoj porodici, pa je priliku za studiranje na bečkoj Školi za umjetnost dobio zahvaljujući stipendiji.
Citat :
Godine 1907. nastalo je jedno od njegovih najpoznatijih dela, portret Adele Bloh-Bauer Prve, ćerke jednog bečkog bankara
Zajedno sa svojim bratom Ernstom Klimtom, koji je pohađao istu školu, te kolegom Francom Mačem marljivo je radio i brzo napredovao. Pored poslova na ukrašavanju plafona i teatara, postao je portretist jevrejskog visokog građanstva. Nije radio samo na slikama, nego je u saradnji s arhitektima osmišljavao čitave kuće i vile kao totalna umjetnička djela. Godine 1894. dobio je narudžbinu za tri monumentalne slike na plafonu velike aule bečkog univerziteta. Alegorični prikaz triju fakulteta – pravnog, filozofskog i medicinskog – izazvao je skandal. Previše stvarno, previše golo Klimt je za licemjerni Beč pokazao previše golotinje, misli Vajdinger. "Problem je bio što je pokazao Bečlijama kako oni sami izgledaju. Nage žene nije više slikao kao boginje, nego kao žene iz susedstva. Slikao ih je u njihovoj lepoti, ali i u ružnoći", kaže ovaj poznavalac Klimta.
I sve to na golemim slikama na plafonu konzervativnog Univerziteta. "Bila je to kap koja je prelila čašu. Nije se radilo o smišljenoj provokaciji. Klimt je bio vrlo autentičan. Jednostavno je želio da slika ono što ga je zabavljalo". Slikar je tom načinu rada ostao vjeran uprkos velikim finansijskim gubicima. Radove iz Univerziteta u Beču kasnije je uz pomoć svojih mecena otkupio. Već tada su koštali čitavo bogatstvo. Današnji ljubitelji umjetnosti mogu ih posmatrati samo na reprodukcijama – originali su uništeni u dvorcu Imendorf u donjoj Austriji, kojeg su nacisti zapalili krajem Drugom svjetskog rata. Umjetnički obrt Godine 1907. nastalo je jedno od njegovih najpoznatijih dela, portret Adele Bloh-Bauer Prve, ćerke jednog bečkog bankara. Kada je 2006. prodata jednom američkom preduzetniku za 135 miliona dolara, postala je najskuplja slika na svijetu. Riječ je o portretu s vrlo realističnim licem i bogatim zlatnim dekorativnim elementima. Činjenica da neki upotrebu zlata smatraju kičem sigurno nije smetala Klimtu.
"On nije bio akademski slikar. Nije posjećivao slikarske akademije, nego škole za umjetnost. S klasičnim slikarstvom nije imao ništa. Koristio je veliki broj materijala kojima se bavio još od svog školovanja. To je bio umjetnički obrt", kaže Vajdinger. Upravo te "materijalne slike" čine Klimta tako posebnim – i to na način na koji ga niko nije sledio. Dekorativni i "autentični" karakter njegovog djela takođe je Klimta sprečio da ikada dobije profesuru. "Klimt je bio dekorativni umjetnik", oštro kaže istoričar umjetnosti Vajdinger. Ali način na koji je slikao kod ljudi izaziva pobožnost. "To sam uvijek iznova primjećivao". "Zgodan tip" Klimtov odnos prema ženama posebno je poglavlje istorije umjetnosti, i to ne samo zato što je ljepši pol uvijek iznova prikazivao bojama i oblicima. Koliko djece je imao, niko zapravo ne zna. Doduše, nakon njegove smrti pojavilo se njih 14 koji su u želji da dobiju dio zlatnog kolača podnijeli zahtjev za nasljedstvom. Četvoro ih je službeno priznato.
Citat :
Najpoznatiji svjetski internet pretraživač Google promijenio je danas logo u čast 150. godina od rođenja Klimta
Slikar se nikada nije ženio – volio je svoju strast, bez rezervi. Takođe, Klimt je bio autentičan bez prenemaganja: "Inače bi bilo nemoguće objasniti da je još 1899, dok je imao aferu sa ženom svog brata Helene Klimt, istovremeno započeo odnos s Almom Maler-Verfel. Istovremeno su s njim bile trudne Marie Ucicki i Marie Cimerman, a posećivao je i Emili Flege". U takvoj poligamiji nije bilo moguće živjeti bez ljutnje i stresa, što je vidljivo i iz brojnih ljubavnih pisama koja su iza njega ostala. "Jednostavno je bio zgodan tip, što je vidljivo na fotografijama", kaže stručnjak za Klimta. Slikar je umro 6. februara 1918. slikar je u dobi od 55 godina umro od posljedica moždanog udara. Google slavi 150 godina od rođenja Gustava Klimta Najpoznatiji svjetski internet pretraživač Google promijenio je danas logo u čast 150. godina od rođenja Klimta i na naslovnicu stavio sliku "Poljubac" koja je nastala između 1907. i 1908.
Uto 3 Sep - 1:20
